Τέλη Δεκεμβρίου και η γιορτινή ατμόσφαιρα πλανάται παντού. Το χιόνι άφαντο, τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες στοιβαγμένοι στα καταστήματα αφού κανένας τηλεθεατής του Alpha - και fan του Ευαγγελάτου - δεν τους αγοράζει. Ο Ερμόλαος Μικρολογισμικός πηγαίνει με μία αλλιώτικη διάθεση αυτές τις μέρες στη δουλειά του, αν και η δίωρη πρωινή καθυστέρηση λόγω νύστας παραμένει σταθερή αξία. Σκέφτεται λοιπόν ότι τέτοιες μέρες η εργασία θα γίνεται σαφώς υπό καλύτερες συνθήκες εφόσον έχει τελειώσει τη συντήρηση στους servers και φυσικά εφόσον κανένας δεν θα έχει διάθεση να λύσει τεχνικά προβλήματα, αφού η σκέψη όλων θα είναι στην εξοχική απόδραση. Εξάλλου το Πνεύμα των Χριστουγέννων βρίσκεται κοντά σε όλους, ακόμα και στους υπολογιστές, και ας λένε κάποιοι ότι είναι του διαβόλου.
Μπαίνοντας στο γραφείο πλημμυρισμένος με καλή διάθεση:
- ΕΜ: Καλημ...
- ΕΔ: Κακή ψυχρή και ανάποδη! Εχθές που καθόμουν μέχρι τις 2 το πρωί και είπα να στείλω κάποιες προτάσεις στους συνεργάτες μας, ανακάλυψα ότι δεν δούλευε καθόλου το email μας. Είσαι τυχερός που υπέθεσα ότι οι παραλήπτες κοιμόνταν, αλλιώς θα σε έφερνα να διορθώσεις το πρόβλημα. Τώρα όμως που είσαι εδώ, πιάσε το κατσαβίδι και το πληκτρολόγιο και μη σπαταλάς άλλο τον χρόνο μου, Μπομπ Κράτσιτ... εεε... Ερμόλαε ήθελα να πω!
Το αφεντικό, ο κύριος Έκο Δεδίνο, δεν ξύπνησε με τις καλές του... Ξαφνικά ο Ερμόλαος φαντάστηκε τον εαυτό του κρατώντας ένα χαρτοκιβώτιο με τα πράγματα του στα σκαλιά της εταιρίας και έτσι πήρε το αυστηρά επαγγελματικό του ύφος.
- ΕΜ: Ναι, κανένα πρόβλημα αφεντικό, τώρα που είμαι εδώ όλα θα διορθωθούν. Όλα θα πάνε καλά, θα δεις! Πάω να ρίξω κάρβουνο στη σόμπα ... ... ... δηλαδή να ανεβάσω τα services του Exchange ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Κάθεται ο Ερμόλαος μπροστά στον mail server, και αφού καθάρισε κάποιες χιλιάδες ξεχασμένα temporary και log files για να υπάρχουν περισσότερα από 70 MB χώρος για το swap file, ανέβασε και πάλι τα πεσμένα services για να δώσει mail στον πεινασμένο-για-επικοινωνία λαό της Εργασία Υποπίεση ΑΕ. Πριν προλάβει να επιστρέψει καλά-καλά στο γραφείο του, δέχεται ένα τηλεφώνημα από την γλυκιά μεν, άσχετη από κομπιούτερ δε, Αουρόρα Στασύννεφα, διαφημίστρια της εταιρίας.
- ΑΣ: Αχ Ερμόλαε, τι κάνεις, καλά είσαι, πως ξύπνησες σήμερα, μήπως πεινάς να σου μαγειρέψω κάτι;
Ο Ερμόλαος κατάλαβε αμέσως τα υπονοούμενα που έκρυβαν αυτές οι φαινομενικά αθώες ερωτήσεις και έδωσε την απάντηση που θα έδινε κάθε άντρας στη θέση του.
- ΕΜ: Τι κατέστρεψες πάλι;
- ΑΣ: Τίποτα μωρέεεεεε...... απλά έχω στο χέρι μου κάτι πλήκτρα.
- ΕΜ: Ωραία, και γιατί δεν τα πατάς; Τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουν αυτά τα πλήκτρα;
- ΑΣ: Βρε δεν με καταλαβαίνεις...; Αφού σου λέω έχω στο χέρι μου κάτι πλήκτρα. Δεν είναι πια πάνω στο πληκτρολόγιο! Εσύ τι κατάλαβες, ότι έχω το χέρι μου σε κάτι πλήκτρα; Χι Χι...
- ΕΜ: (Ενώ το χαχανητό αρχίζει να του κουρδίζει τα νεύρα) Τι... Πως... Εξήγησ...
- ΑΣ: Δεν ξέρω σου λέω, εγώ δεν έκανα τίποτα. Όπως μας έμαθαν στη σχολή με τις γραφομηχανές, έτσι ακριβώς πήγα να γράψω και στο κομπιούτερ και δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Αμάν πια, ψεύτικα τα φτιάχνουν; Ναι, έτσι κάνουν για να χαλάει ο κόσμος τα λεφτά του συνέχεια εκεί, και να μη μας μένει κανένα ευρώ να πάμε στην Πεγκούλα!
Κάνει λοιπόν ο έρημος ο Ερμόλαος μία επίσκεψη στο γραφείο της αιθέριας Αουρόρας, η οποία πίστευε ότι ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε τεχνολογία και... αστρολογία, και ότι αν κάποιος ζούσε και στις δύο «διαστάσεις» ταυτόχρονα, θα πάθαινε κάτι πολύ κακό. Το πληκτρολόγιο της έμοιαζε πλέον με συναρμολογούμενο παιχνίδι της Μένσα.
Μετά από κανένα μισάωρο άκαρπης προσπάθειας και νεύρων που έμοιαζαν με την κιθάρα των Manowar στο τέλος συναυλίας:
- ΕΜ: Παραιτούμαι...!!! Δεν ήμουν ποτέ καλός στους γρίφους και δεν έχω την υπομονή να βελτιωθώ σήμερα. Κάνε αίτηση για αντικατάσταση πληκτρολογίου και άσε με να επιστρέψω στην ωραία μου ρουτίνα. Φεύγω!
(Σκέφτεται: Φτουουου... λες αυτό να επηρεάσει την απάντηση της για την πρόταση βραδινής εξόδου; Καλά, θα κατεβάσω κανένα αυτόγραφο του Γεωργούλη από το Internet για να την καλοπιάσω).
Επιστρέφει για μία ακόμα φορά στο γραφείο του. Κάθεται. Πιάνει το ποντίκι και το πληκτρολόγιο. Πάει να ανοίξει επιτέλους για πρώτη φορά σήμερα τον Internet Explorer. Το ποντίκι εκσφενδονίζεται στην άλλη άκρη του χώρου καθώς κάποιος τον τραβάει μανιωδώς από το χέρι !!! Ήταν ο Γιαννάκης Γιαγκούλας, ο γενικός προϊστάμενος.
- ΓΓ: (Μετά κλαυθμών και οδυρμών) Πάει... πάνε... χάθηκαν όλα... χάνομαι και εγώ, χάνομαι !!!
- ΕΜ: Ηρέμησε χριστιανέ μου... και σημείωσε ότι μου χρωστάς ένα ποντίκι - οπτικό - ασύρματο - με τεχνολογία λέιζερ - Microsoft όχι Logitech.
- ΓΓ: (Σε κατάσταση επιζώντα πυρηνικού ολοκαυτώματος) Κάν’ τα όλα να έρθουν πίσω και εγώ θα σου δώσω ότι θες!
- ΕΜ: Σταμάτα να παραληρείς και πες μου τι συνέβη. Δεν πιστεύω να έβαλες πάλι τον γιό σου να παίξει Football Manager και να το μπέρδεψε με το Computer Management από τα administrative tools. Αν έγινε κάτι τέτοιο και έσβησε κανένα partition είσαι μόνος σου, στο λέω.
- ΓΓ: Αχ, μακάρι να ήταν εδώ ο γιός μου και να κοίταγε την οθόνη ενώ δουλεύω... αυτός ξέρει κομπιούτερ και δεν θα με άφηνε να καταστραφώ. Ερμόλαε, έγραφα μία ετήσια αναφορά 117 σελίδων, πήγα να την παραδώσω στον φάκελο του αφεντικού και τώρα δεν υπάρχει πουθενά! Λες και την έφαγε κανένας καλικάντζαρος. Δεν υπάρχουν τέτοιοι μέσα στα κομπιούτερ, έ;
- ΕΜ: (Καταπιέζοντας μία ισχυρή πρόθεση να παίξει με το μυαλό του Γιαννάκη) ΌΧΙ !!! Κάθισε και δείξε μου τι ακριβώς έκανες.
- ΓΓ: (Φανερά -πολύ φανερά- πανικοβλημένος, με ρίγη παρακαλώ) Δεν θυμάμαι τίποτα! Έχει θολώσει το μυαλό μου! Απλά βοήθησε με...
- ΕΜ: Καλά, τουλάχιστον πες μου πως ονόμασες το αρχείο. Δεν μπορεί να μη θυμάσαι ούτε αυτό!
- ΓΓ: Όχι, όχι, αυτό το ξέρω. Ετήσια αναφορά δύο χιλιάδες πέντε τελεία ντοκ με κεφαλαία.
- ΕΜ: Ωραία, φύγε τώρα γιατί αν κάθεσαι σαν τον χάρο από πάνω μου θα ξεχάσω και εγώ ότι ξέρω...
(Σκέφτεται: Μάλιστα, αν εγώ δηλαδή πατήσω search, γράψω αυτό το filename και βάλω στα κριτήρια να ψάξει στα υπο-directories, δεν θα βρει κάτι;)
Και σαν θαύμα (μάλλον Χριστουγεννιάτικο, γιατί θα μπορούσε κάλλιστα να είχε κάνει λάθος στο όνομα αρχείου ο Γιαννάκης και να είχε αυτοκτονήσει - σκοτώνοντας πρώτα τον Ερμόλαο), μετά από λίγα λεπτά το αρχείο βρέθηκε!
- ΕΜ: Έλα Γιάννη μου, έλα λεβέντη μου, έλα να μου πεις αν αυτό είναι το αρχείο σου.
- ΓΓ: (Διπλό κλικ -μάλλον τετραπλό από την αγωνία του-) ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!!!
- ΕΜ: (Σκέφτεται: πάει, τον πήρα στο λαιμό μου τον άνθρωπο - νάτο το εγκεφαλικό) Τι έγινε τώρα;
- ΓΓ: Γιες, γιες, γιες... αυτή είναι η αναφορά μου. Μα πες μου καλό μου πνεύμα... εεε... Ερμόλαε ήθελα να πω, που το βρήκες;
- ΕΜ: (Προς έκπληξη του παρατηρεί ότι το αρχείο είναι...)...στον φάκελο saved jokes! Εσύ θυμάσαι να το αποθήκευσες εκεί;
- ΓΓ: Φυσικά. Στο saved μου έχουν πει.
- ΕΜ: (Καταλαβαίνει και τα παίρνει) Το saved reports που είναι ακριβώς δίπλα δεν σου έκατσε σαν κάτι πιο λογικό δηλαδή;
- ΓΓ:......
- ΕΜ: (Χωρίς ίχνος συμπόνιας πλέον) Όπως εσύ έφαγες την ώρα μου, έτσι να φάει και ο καλικάντζαρος τα αρχεία σου!
- ΓΓ: (Αμήχανα και χωρίς να είναι σίγουρος τι να πιστέψει) Εεε... ναι, κοίτα μην ασχοληθείς εσύ με την αίτηση δαπάνης για το ποντίκι. Θα σου φτιάξω εγώ μία για ολόκληρο optical desktop. Καλά Χριστούγεννα και να μας ευλογήσει όλους ο Θεός!
- ΕΜ: (Σκέφτεται: μήπως θα ήταν πιο αποτελεσματικό εδώ μέσα να μας εξορκίσει καλύτερα;)
Επιστρέφοντας μετά από μία ακόμα -τόσο τεχνική όσο και ψυχική- μάχη στο γραφείο του, παρατηρεί ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσει στην αναπαυτική καρέκλα του... γιατί πολύ απλά εκεί καθόταν η συμπαθέστατη λογίστρια της εταιρίας, η Γιωργίτσα Ξυγγιμύγα.
- ΓΞ: Γιατί κρατάω στα χέρια μου δύο αιτήσεις για ένα πληκτρολόγιο και ένα ποντίκι; Τι μπορεί να μεσολάβησε μέσα σε λίγες ώρες από την άφιξη σου που προκάλεσε τόσες δαπάνες; Υποτίθεται ότι είσαι εδώ για να φτιάχνεις πράγματα, και όχι για να τα χαλάς! Το ξέρεις ότι το αφεντικό είχε σκοπό να διοργανώσει ένα Κρίστμας Χάπενινγκ για όλους μας αλλά εξαιτίας σου αυτό δεν πρόκειται να συμβεί; Ε;
Εικόνες έρχονται στο μυαλό του όπου βλέπει τον εαυτό του να τρέχει γύρω-γύρω φωνάζοντας «κικιρίκου», όπως σε εκείνη την παλιά ελληνική ταινία. Η Γιωργίτσα πρέπει να είδε τα μάτια του να γυαλίζουν και να γυρίζουν, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται η σιωπηλή έξοδος της από το γραφείο του Ερμόλαου, περπατώντας προς τα πίσω!
Καλή ιδέα! Ο Ερμόλαος πήρε το σακάκι του με σίγουρες, «βαριές» κινήσεις, και προχώρησε προς την ίδια κατεύθυνση (προκαλώντας ακόμα περισσότερη νευρικότητα στη Γιωργίτσα). Ενώ όμως εκείνη προχώρησε προς το λογιστήριο, εκείνος τελείωσε τη μέρα του πηγαίνοντας για Χριστουγεννιάτικα ψώνια - στη Στουρνάρη φυσικά. Άντε, γρήγορα, πριν πάρει κάποιος άλλος εκείνο το τελευταίο εξηντάρι iPod από το ράφι. Καλά Χριστούγεννα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου